Müttefik üye ülkelerin halkını NATO’nun kökeni ve neden ortaya çıktığı konusunda bilgilendirme fikri 1951 yılına kadar uzanıyor. O dönemde bilgi kanalları gazete ve radyoydu. Büyük şehirlerden uzakta yaşayan insanların bunlara nadiren erişimi vardı. Dolayısıyla bu insanlarla tanışmak için dışarı çıkma fikri.
Bu amaçla 1952’de büyük bir çadır ve genişletilebilir bir karavandan oluşan “Barış Karavanı” adlı ilk gezici sergi Paris’teki NATO Karargahından yola çıkarak İtalya’ya doğru yola çıktı. Ani bir başarıydı ve Şubat 1952’den Ağustos 1952’ye kadar 1.542.815 ziyaretçi Napoli, Roma, Bologna, Milano, Bari, Cenova, Torino, Floransa ve Venedik’teki sergiye akın etti.
Ardından sıra Yunanistan ve Türkiye’ye geldi. Gezici sergi, İttifak’ın tüm ülkelerinde bu şekilde dolaştı. Yollar, saatte maksimum 70 km hızla günde ortalama 300 km yol alan araçlar için genellikle düşmanca ve tehlikeliydi. Arızalar ve diğer olaylar nadir değildi. Ancak bu çabaların ardından, NATO hakkında daha fazla bilgi edinmek isteyen meraklı kitlelere ulaşmanın keyfi her zaman devam etti.
Daha sonra 1960 yılında “Mobil Bilgi Merkezi” kavramı gözden geçirilmiştir. NATO filosunu küçültmeye ve (ABD tarafından bağışlanan) beş kamyonunu satarak iki tam donanımlı bilgi otobüsü satın almaya karar verdi. Bu yeni araçlar, uzak ülkelerdeki ve karmaşık ortamlardaki operasyonlar için daha uygundu. Onlara bir teknisyen ve NATO’ya ev sahipliği yapan ülkenin silahlı kuvvetlerinden bir subay eşlik etti ve izleyicilerden gelen soruları yanıtladı. Otobüsler aynı zamanda 50 yetişkin kapasiteli sinema salonları olarak kullanılmak üzere tasarlandı. Kalabalık olursa ve hava güzelse NATO filmleri büyük bir açık hava perdesinde veya otobüsün arkasındaki projektör ekranında da gösterilebilir.
Afişler, ev sahibi ülkenin dilinde İttifak’ın nasıl çalıştığını ayrıntılı olarak anlatıyordu. Bildiriler de dağıtıldı. NATO’nun iki bilgi otobüsü, 1970’lere kadar İttifak ülkelerini dolaştı; o zamana kadar NATO ülkelerindeki çoğu evde dünyaya açılan pencere olarak televizyon vardı.
